لاله ستانست از عکس تو هر شوره ای
عکس لبت شهد ساخت تلخی هر غوره ای
مصحف عشق تو را دوش بخواندم به خواب
آه که چه دیوانه شد جان من از سوره ای
مشکل هر دو جهان آه چه حلوا شود
گر شکر تو شود مغز شکربوره ای
چهره چون آفتاب بر تن چون غوره تاب
تا بشود پرشکر در تن هر روده ای
وا شدن از خویشتن هست ز ماسوره سهل
چونک سر رشته یافت خصم ز ماسوره ای
جسم که چون خربزه ست تا نبری چون خورند
بشکن و پیدا شود قیمت لاهوره ای
آه که ندیدی هنوز بر سر میدان عشق
رقص کنان کله ها هر طرفی کوره ای
پیش طبیب دو کون رفتم بیمار عشق
نبض دلم می جهید در کف قاروره ای
گفتمش ای شمس دین مفخر تبریز آه
جز ز تو یابد شفا علت ناسوره ای